Techniki impresjonistyczne

Wiele identyfikowalnych technik i nawyków pracy przyczyniło się do innowacyjnego stylu impresjonistów. Chociaż metody te były używane przez poprzednich artystów—i często są widoczne w twórczości takich artystów jak Frans Hals, Diego Velázquez, Peter Paul Rubens, John Constable i J. M. W. Turner-impresjoniści byli pierwszymi, którzy używali ich wszystkich razem i z taką konsekwencją. Techniki te obejmują:

• Krótkie, grube pociągnięcia farby szybko uchwycą istotę przedmiotu, a nie jego szczegóły. Farba jest często nakładana impasto.
• Kolory są nakładane obok siebie przy jak najmniejszym mieszaniu, techniką wykorzystującą zasadę równoczesnego kontrastu, aby kolor wydawał się bardziej żywy dla widza.
• Szarości i ciemne odcienie powstają poprzez mieszanie kolorów uzupełniających. Czysty Impresjonizm unika użycia czarnej farby.
• Mokra farba jest umieszczana w mokrej farbie bez oczekiwania na kolejne aplikacje do wyschnięcia, tworząc bardziej miękkie krawędzie i mieszając kolor.
• Obrazy impresjonistyczne nie wykorzystują przezroczystości cienkich farb (glazur), którymi wcześniej artyści ostrożnie manipulowali, aby uzyskać efekty. Impresjonistyczna powierzchnia malarska jest zazwyczaj nieprzezroczysta.
• Farbę nanosi się na biały lub jasnokolorowy Grunt. Wcześniej malarze często używali ciemnoszarych lub silnie zabarwionych podstaw.
• Podkreślona jest gra naturalnego światła. Szczególną uwagę zwraca się na odbicie kolorów od obiektu do obiektu. Malarze często pracowali wieczorem, aby wyprodukować effets de soir—cieniste efekty wieczoru lub zmierzchu.
• W obrazach wykonanych w plenerze cienie są śmiało malowane błękitem nieba, odbijającym się na powierzchniach, dając poczucie świeżości, której wcześniej nie było w malarstwie. (Niebieskie cienie na śniegu zainspirowały technikę.)

Nowa technologia odegrała rolę w rozwoju stylu. Impresjoniści skorzystali z wprowadzenia w połowie wieku farb premiksowanych w cynowych tubkach (przypominających współczesne tubki pasty do zębów), co pozwoliło artystom pracować bardziej spontanicznie, zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Wcześniej malarze tworzyli własne farby indywidualnie, poprzez mielenie i mieszanie suchych proszków pigmentowych z olejem lnianym, które następnie przechowywano w pęcherze zwierzęcym.